ნაწყვეტი წიგნიდან:
მოცლილო მკითხველო, დაუფიცებლადაც დამიჯერებ, თუ როგორ მსურს
ეს ჩემი წიგნი, ჩემი ჭკუა-გონების შვილი, იყოს ყველა წიგნზე მშვენიერი,
ყველაზე სასაიმოვნო საკითხავი და გონივრული, ხელიხელსაგოგმანებელი
და უნაკლო თხზულება, როგორც კი შეიძლება წარმოვიდგინოთ. მაგრამ
განა შემეძლო ბუნების კანონებს წინ აღვდგომოდი? ნათქვამია: როგორიც
მამა - ისეთი შვილიო, ამიტომ ჩემი უნაყოფო და გაუნათლებელი ჭკუის
ნაწარმოები სხვა რა უნდა იყოს, თუ არა მოთხრობა გაძვალტყავებულ,
ჩაჩანაკ და ახირებული ხასიათის, ნაირ-ნაირი აზრებით შეპყრობილ
გმირზე. მისი მსგავსი ძნელად თუ იქნება სადმე. მისგვარი ზრახვები კი ჯერ
არასოდეს ფიქრადაც არავის მოსვლია თავში? ან კი რა გასაკვირველია:
უკეთესი რა დაიბადებოდა საპყრობილეში, სადაც ვაი-უბედურების მეტი
არა არის-რა, სადაც ყოველგვარ სიდუხჭირეს დაუდევს თავშესაფარი და
სევდასა და ვარამს დაუსადგურებია? წყნარი, სასიამოვნო ადგილი,
მშვენიერი წარმტაცი ველები, ლაჟვარდოვანი ცა, ნაკადულების ჩხრიალი,
სულის დამამშვიდებელი მდგომარეობა, - დიახაც რომ სხვარიგად
მომართავენ ადამიანის ჭკუა-გონებას და თვით უნაყოფო მუზებსაც კი
ნაყოფიერს გახდიან მთელი ქვეყნის სასიამოვნო და გასაოცარი
შთამომავლობის შესაქმნელად.