ნიკოლო მაკიაველი-მთავარი

ნაწყვეტი წიგნიდან:

იტა­ლი­ე­ლი მო­აზ­როვ­ნე და პო­ლი­ტი­კუ­რი მოღ­ვაწე, ნი­კო­ლო მა­კი­ა­ვე­ლი (Niccolò Macchiavelli) და­ი­ბადა ფლო­რენ­ცი­ა­ში. მი­ი­ღო ჰუ­მა­ნი­ტა­რუ­ლი გა­ნათ­ლება, ამას­თა­ნა­ვე ის­წავ­ლა მა­თე­მა­ტი­კის საწყი­სე­ბიც. 1498 წელს ფლო­რენ­ცი­ის მმარ­თ­ვე­ლი გვა­რის, მე­დი­ჩე­ბის მფარ­ვე­ლო­ბის შედე­გად აირ­ჩი­ეს ფლო­რენ­ცი­ის რესპუბ­ლი­კის კან­ცე­ლა­რი­ის მდივ­ნად. ამ პოს­ტ­ზე მა­კი­აველიმ 1513 წლამ­დე დაჰ­ყო. პა­რალელურად ას­რუ­ლებ­და წარ­მა­ტე­ბულ დიპ­ლო­მა­ტი­ურ მი­სი­ებს იტა­ლი­ის სხვადას­ხ­ვა ქა­ლაქ­ში, საფ­რან­გეთ­სა და ტი­როლ­ში. სა­ხელ­მ­წი­ფო სამ­სა­ხურის პე­რი­ოდ­ში და­წე­რა რამ­დე­ნი­მე პრაქ­ტი­კუ­ლი ხა­სი­ა­თის თხზუ­ლე­ბა

(მაგალითად, „ცხენოსანი მი­ლი­ცი­ის ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის შე­სა­ხებ“) და ის­ტორი­უ­ლი სა­ხის ნა­წარ­მო­ე­ბი ლა­თი­ნურ ენა­ზე (ტრაქტატი „ფრანგთა ბუ­ნები­სათ­ვის“). 1513 წელს მე­დი­ჩე­ბის წი­ნა­აღ­მ­დეგ შეთ­ქ­მუ­ლე­ბის შემ­დეგ გადა­ა­სახ­ლეს ფლო­რენ­ცი­ის მახ­ლობ­ლად მდე­ბა­რე საგ­ვა­რე­უ­ლო მა­მულ­ში და მას შემ­დეგ პო­ლი­ტი­კურ მოღ­ვა­წე­ო­ბას აღარ დაბ­რუ­ნე­ბი­ა. სწო­რედ

გა­და­სახ­ლე­ბა­ში მყოფ­მა შექ­მ­ნა თა­ვი­სი ძი­რი­თა­დი ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი.